Sözlüğe  bakmadan sendikacılık ile ilgili zihnimde var olan  kavram çağrışımını sizinle paylaşayım: ’’Çalışan bir grubun  haklarını işverene karşı korumak için ortak hareket etmek üzere yapılan örgütlenme .’’ Bu tanımlamaya kendimi zorlarsam başka kelimeler  ekleyebilirim.Bu arada size sendikacılık hakkında bilgi edinmek için ülkemizdeki mevcut sendikalara bakıp bir hükme varmanızı kesinlikle tavsiye etmem.

 Türkiye’deki sendikacılık maalesef sözlüklerde anlatılan sendikacılık kavramıyla örtüşmemektedir.Yakın tarihimize baktığımızda sendikaların üyelerinin haklarını savunma konusunda pek de başarılı olmadıklarını rahatlıkla görebilmekteyiz.

Ben eğitim camiasından biriyim.Dolayısı ile eğitimcilerle ilgili sendikacılık üzerine birkaç söz etme hakkına sahip hissediyorum kendimi.Eğitim Bir sen,Eğitim-Sen,Türk Eğitim- Sen başı çeken sendikalar. Bunlarla ilgili bazı tespitlerde ve kendimce önerilerde   istiyorum;

Aynı camiaya ait bu kadar sendikanın oluşumu daha baştan yanlış.Bu farklılık iktidarla olan ilişkilerin daha en başından sağlıksız  ve yararsız olarak seyretmesine neden olur.Çünkü sendikalar dünya görüşü eksenli teşekkül ettirildiği için bu hak aramadan çok pozisyon alma kaygısının ön planda tutulması tehlikesini beraberinde getirir.

Siyasi kaygıların dışarıda bırakıldığı,çalışanların özlük haklarının kazanılması amacının ön planda tutulduğu tek sendika oluşumuna gidilmesison derece yararlı olacaktır.Bunun için tabanın üst yönetimlere baskı yapması gerekir tabii ki.Üst yönetimler buna yanaşmıyorsa siyaset ve dünya görüşünü ön planda tutan sendikalardan topluca istifaların sağlanması bu işin öyle gitmeyeceğini sendika yöneticilerine  anlatmak için yeterli olacaktır.Zira siyasi kaygılarla oluşturulan sendikaların çalışanlarının haklarını koruyamadıkları ve bundan sonra da koruyamayacakları gayet açıktır.

Sendikalar gerçekten etkili olmak istiyorlarsa ve en öncelikli kaygıları çalışanlarının özlük haklarını geliştirmek ise siyasi ayrılığı bir yana bırakıp en azından ayda bir ortak toplantı yaparak ortak kararlar almaları ve  bunların takipçiliğini yapmaları son derece önemli ve gerekli bir girişim olacaktır.Sendikaların  bu tür girişimlere yanaşmaması söz konusu sendikaların iyi niyetli olmadıklarını ortaya koyacaktır.

Bu konuda basit bir örnek vermek  istiyorum.Milli Eğitim Bakanlığının gerçekleştirdiği  açık lise açık,açık ilk öğretim  gibi sınavlarda en az ücreti öğretmen almaktadır.Sınavın en ağır yükünü çeken öğretmene bir hizmetliden bile daha az ücret verilmektedir.Üç büyük sendika bunu gündeme getirip ortak karar alarak iyileştirme yapılmazsa mensuplarının bu tür sınavlarda görev almayacaklarını deklare ederse bakanlık, şapkasını önüne alıp düşünerek bir çözüm üretmek zorunda kalacaktır emin olun.

Sendikacılık ,tabiatı gereği içinde muhaliflik,mücadelecilik  bulunduran bir kavramdır. Barışık,uyumlu,uysal,akil, işbirlikçi tabiatlı kişilerin sendika yönetimine gelmeleri son derece yanlış ve sendikacılık ruhuna aykırı bir gelişmedir.Sonucunda da belli bir zümrenin ikbali karşılığında çoğunluğun hak ettikleri iyileştirmeden mahrum kalmasıdır. (Bu paragrafta anlatılan kurum ve kişiler tamamen hayalidir.Gerçek sendikacılıkla bir ilgisi yoktur!)

Kurum yöneticileri ile sürekli olarak dirsek temasında olan ve onlarla ahbap çavuş ilişkisini tercih eden sendika yöneticilerinden ben başarı ve hak savunma dirayeti beklemem.Bekleyenleri de en iyimser tabirle aşırı iyi niyetli olarak görürüm.

Öğretmenlikte kariyer basamakları,ek ödeme mağduriyeti,yönetici atama çarpıklıkları aklıma ilk gelen ve sendikacılık yapılamadığı için bir türlü olumlu adım atılamayan  ve buzdolabında bekletilen meseleler  olarak karşımızda durmktadır. Milli eğitim Bakanlığı ne zaman uygun görürse bir iyileştirme için çalışma başlatacaktır.Sendikalar diğer kaygıları bir yana bırakıp birleşemeseler bile ortak hareket etmiş olsa bu tür sorunlar ivedilikle çözüme kavuşur.

Ben herhangi bir sendikayı suçlu ilan edip diğerlerini aklama niyetinde değilim.Bütün sendikalar birleşme ya da ortak hareket etme konusunda adım atmadıkları sürece bana göresuçlu ve ihmalkar olmaktan kurtulamayacaklardır.

Ayrıca üyelerin de birleşme veya ortak hareket etme konularında üst yönetimlere baskı yapmadıkları sürece şikayet etme haklarına sahip olamazlar.

Birleşmeye veya diğer sendikalarla ortak hareket etmeye yanaşmayan sendikaların içi, istifalarla boşaltılmalıdır.

Çok şey istediğimin farkındayım. Ama yine de gündeme taşımak  yararlı olacaktır diye düşünüyorum.Gözü kapalı sendikaya üye olanların değerlendirme yapmak üzere ara sıra gözlerini açma konusunda belki bir katkısı olur ümidiyle bu yazıyı kaleme alıyorum.

Aklıma gelmişken şunu da belirtmeden geçemeyeceğim.Aidatını devletten (işverenden) karşılayan bir sendikacılık da izahı zor bir çelişki olarak kafamı kurcalayıp duruyor. Aidatını bile karşılayan bir işverenle nasıl mücadele edeceksin sendikacı arkadaşım?Sen olsa olsa mücadele ediyor gibi görüneceksin.

Sendikacılığın önünde en büyük engel ise  sendikalara grev hakkı verilmemesi; bundan daha vahim olan durum ise sendikaların  bu en temel hakkı elde etmek için mücadele etmekten  çok ikinci derece sorunları gündeme  getirmeleridir. Herkes de biliyor ki grev hakkı olmadan sendika olmaz ve hiç bir hak bihakkın savunulamaz.

Yanılıyor muyum?

Söz etmeye çalıştığım temel sorunlar çözülmeden yapılacak sendikacılık, dostlar alışverişte görsün seviyesinin üstüne çıkamayacaktır.

Sahi bu sene sendika pikniği nerede yapılacaktı? Katılacağımdan falan sormuyorum.Benimkisi merak işte.

Sendika indirimi, sendika pikniği, sendika kahvaltısı,sendika açıklaması…Hepsi de fasafiso.

Birleşmek veya ortak hareket  etmeyi  sağlamak  için sendika ayırımı yapmaksızın  üst ağabeylere baskı.Olmuyorsa toplu istifa.

Var mısınız?

Bazı şeyleri yapmak için bazı şeyleri yıkmak gerekir.

Yoksanız şikayet etmeyin.

SiirtNews olarak, bize bu mektubu gönderen değerli okuyucumuza teşekkür ediyor, katkılarının devamını bekliyoruz.

 www.siirtnews.com